Witam na blogu poświęconym szeroko rozumianej sztuce malarskiej oraz wybranym aspektom krytycznym z nią związanym. Część historyków sztuki, jak i niektórzy specjaliści związani z kulturą, uważa, że współczesna sztuka, komercjalizując się, zatraciła pierwotnego ducha. To poważny zarzut, ale gdyby jednak tak było, to postawmy sobie kilka pytań: co i kto doprowadza do spłaszczenia sztuki, czy komercjalizacja zabija sztukę i zubaża stan umysłu, oraz w jaki sposób wskrzesić przysłowiowego Feniksa z popiołów, pod warunkiem, że jeszcze komuś na tym zależy…
Nazywam się Dominik K. Rakoczy, jestem artystą malarzem i filmowcem. Studia ukończyłem w roku 2002 w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej im. Leona Schillera w Łodzi, na Wydziale Operatorskim. Tytuł magistra sztuki z oceną bardzo dobrą obroniłem pod opieką artystyczną prof. Andrzeja Jurgi (reżyseria filmu dokumentalnego) oraz prof. Wandy Mirowskiej. Historię sztuki zdawałem u prof. Włodzimierza Godlewskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie. Po wielu latach doświadczenia w twórczej dziedzinie telewizyjno-filmowej rozszerzyłem rzeczywistość filmową o nie/rzeczywistość malarską. Sztukę traktuję poważnie i niekomercyjnie. Uważam, że sztuka to nie sztuczka wisząca na ścianie, lecz duch rzeczywistości.
W tym blogu pojawią się dwa nurty tematyczne. Pierwszy, o charakterze edukacyjno-informacyjnym, przeznaczony jest dla osób, które już posiadają swój pierwszy obraz lub planują w niedalekiej przyszłości zainwestować w dzieło lub dzieła malarskie, tworząc prywatną kolekcję. Między innymi pojawią się tu takie zagadnienia:
• dlaczego warto zainwestować w obraz płócienny olejny, a nie w marketówkę lub obraz z tzw. akrylowej linii produkcyjnej,
• w jakim pomieszczeniu i na jakiej wysokości należy umieścić dzieło sztuki oraz jak je wyeksponować,
• jaki wpływ na nasze życie ma kolor wyłaniający się z obrazu,
• jakie kolory widzi mężczyzna, a jakie kobieta,
• dla miłośników abstrakcji i nie tylko, opiszemy zjawisko pareidolii.
Drugi nurt skoncentruje się na zagadnieniach problematycznych w sztuce. Odbiorcą tych tematów może być każdy, dla kogo sztuka to nie sztuczka, lecz coś więcej niż ładny obrazek wiszący na ścianie. Między innymi pojawią się takie zagadnienia:
• kto powinien malować obrazy sakralne wiszące w świątyniach – artysta czy rzemieślnik,
• film a malarstwo,
• głębia abstrakcji a informacyjność figuratywna,
• dlaczego W. Kandinsky zrezygnował z akademii sztuk pięknych i jak to wpłynęło na jego rozwój,
• znani i uznani malarze niezwiązani z akademiami sztuk pięknych, tacy jak Tomasz Beksiński, Max Ernst Paul Cézanne, van Gogh itp.,
• o malarzach, którzy nie muszą, lecz chcą tworzyć dzieła sztuki,
• co łączy sztukę abstrakcyjną ze sztuką sakralną,
• komercjalizacja malarstwa jako pasmo kompromisów, których sztuka nie akceptuje.
W tym miejscu pragnę podkreślić, że powyższe zagadnienia są tylko i wyłącznie niezależną opinią wynikającą z artystycznego i nie skomercjalizowanego stanu umysłu.
Dominik K. Rakoczy